Churchill en zijn ‘Darkest Hour’

“Ah, de vele zegeningen van een zelfstandig ondernemer!” jubelde ik zachtjes, terwijl ik op een druilerige maandagochtend in een koffietentje achter mijn ‘Apple laptop’ en mijn ‘chai latte’ de überhippe zzp’er probeerde te zijn. Een wandelend cliché. Slechts een half uur later stond ik enigszins beduusd buiten het kantoor van een opdrachtgever die mij acuut de bons had gegeven.

Gelukkig is een groot voordeel van het bestuderen van de geschiedenis, het bezitten van een sterk ontwikkeld relativeringsvermogen. Ach, dacht ik namelijk al snel bij mezelf, er komen vast wel weer nieuwe opdrachten en bovendien er zijn ergere dingen. Bijvoorbeeld toen Winston Churchill in mei 1940 moest beslissen of hij vredesonderhandelingen zou gaan voeren met Adolf Hitler, omdat anders 300.000 Britse soldaten hoogstwaarschijnlijk zouden worden afgeslacht op het strand bij Duinkerke in België.

Darkest Hour

Nu is het op zich niet gebruikelijk dat ik parallellen probeer te trekken tussen het wel en wee van de grootste Britse politicus van de 20^e eeuw en mijn eigen leven. Echter, het afgelopen weekend bekeek ik in de bioscoop de film Darkest Hour over de cruciale rol die Winston Churchill speelde bij de beslissing om definitief ten oorlog te trekken tegen nazi-Duitsland.

Dit was, in tegenstelling tot wat veel mensen denken, geen voor de hand liggend besluit. Het grootste gedeelte van het Britse Lagerhuis was namelijk voorstander van vredesbesprekingen en Churchill had al zijn oratorische talent nodig om de Lagerhuisleden ervan te overtuigen te blijven vechten tegen de nazi’s. Daarnaast bedacht hij Operation Dynamo, het ietwat bizarre – doch redelijk succesvolle – plan om de 300.000 Britse soldaten op het strand van Duinkerke te ontzetten met behulp van privéboten en pleziervaartuigen.

Dunkirk

Over de uitvoer van dit knotsgekke plan is vorig jaar ook een film verschenen: Dunkirk van regisseur Christopher Nolan. Nu houd ik over het algemeen niet van het gebruik van superlatieven: maar dit was werkelijk een adembenemende film. Dichterbij het levensecht ervaren van de Tweede Wereldoorlog was ik nog nooit geweest. De film Darkest Hour is van een andere orde: veel minder spectaculair en toch vooral een praatfilm.

Laat je desalniettemin hierdoor niet weerhouden om Darkest Hour te gaan bekijken. Hoofdrolspeler Gary Oldman speelt Winston Churchill met verve, de film is ook grappig (!) en ik heb zelden zulk bijzonder camerawerk in een geschiedenisfilm mogen aanschouwen. Uiteindelijk is het toch vooral fascinerend om te realiseren dat de Britten werkelijk op het randje van de afgrond hebben gebalanceerd: voor hetzelfde geld hadden zij vrede gesloten met Hitler en tikte ik deze blog nu in het Duits.